‘Wist je dat Eskimo’s zichzelf Inuit noemen omdat Eskimo zoiets betekent als rotte vis’, vroeg Wietze toen hij binnenkwam. Zoiets had ik ook gehoord maar of dat nu de juiste vertaling was daar waren de meningen over verdeeld. Ook Demi wist bij binnenkomst heel mooi te omschrijven hoe een Inuit eruit ziet. ‘M’n neefje was een keer helemaal ingepakt en had alleen nog maar een paar haartjes die onder zijn dikke muts uit kwamen, zo dik ingepakt zijn Eskimo’s ook’, vertelde ze.
Ruben wist te vertellen dat de Inuit allang niet meer in iglo’s wonen maar gewoon in houten huisjes in een dorp. Nathan weerlegde dat met het weetje dat Inuit wel degelijk nog in iglo’s overnachten als ze bijvoorbeeld op jacht gaan. De kinderen wisten allemaal redelijk te gokken hoe lang de Inuit erover doet om een iglo te bouwen, slechts 2 uur. Felice zou wel eens willen leren hoe je zo’n iglo zou moeten bouwen en Wietze vertelde dat hij die wel eens gebouwd had toen het in de winter een keer zo gesneeuwd had. Hij vulde emmers met sneeuw, ijs en water en liet dat een nacht in de vrieskou staan en kon hiermee de volgende dag deze als bouwblokken gebruiken om de iglo in elkaar zetten. Het dak was wel heel moeilijk om dicht te krijgen vertelde hij. Ze bespraken met z’n allen hoe je dat het beste zou kunnen doen en kwamen tot de conclusie dat er iemand binnen in moest gaan staan om de blokken tegen te houden en dan aan elkaar te laten vriezen.
Je weet maar nooit wat je kan overkomen als je samen met je vriend(in) tijdens het wakvissen plotseling overvallen wordt door een ijsbeer of ontdekt dat het ijs is gaan breken en je alleen nog via de ijsschotsen terug kan komen naar huis. Je gaat nooit van huis zonder je geweer en daarmee kun je de ijsbeer schieten om van zijn botten een slee te maken waarmee je over de losgebroken ijsschotsen kan zoeven. Je kunt ook proberen om je vishaak in het oog van de ijsbeer te mikken en dan maken dat je wegkomt. Ideeën genoeg waarbij werkelijkheid, fantasie en verbeeldingskracht elkaar afwisselden om tot slimme, handige en grappige oplossingen te komen.
De kinderen hadden plezier in het verzinnen van oplossingen bij de dilemma’s die ze kregen. Hoe houd je jezelf warm tijdens de nacht als je net ontdekt hebt dat al je bontvellen van je bed weg zijn en je de hele dag hard gewerkt hebt en geen pap meer kunt zeggen. Er kwamen prachtige antwoorden voorbij, ‘ik ga gewoon bij anderen bontvellen van hun bed pakken, ik ga een groot vuur maken in de iglo’. Gewoon bij je vader en moeder in bed kruipen zat er niet tussen en al helemaal niet bij je broers en of zussen!
‘Hoe slim is dat?’, riep Felice toen hij samen met Wietze op een heel voor de hand liggende oplossing kwam. Op een ijsschots al peddelend tussen de overige ijsschotsen naar huis varen. Je zorgt in ieder geval dat je altijd je peddels bij je hebt als je gaat wakvissen!
Ook de jongere groep kwam met briljante oplossingen, ze verjaagden de ijsbeer met een kapmes, zich waarschijnlijk niet realiserend dat een ijsbeer echt reusachtig groot en sterk is! Johannes en Emma beeldden samen uit dat je de ijsbeer kunt weglokken met vissen zodat jij zelf niet het avondmaal van de ijsbeer wordt. Deze groep kwam helemaal in het spel door er echt een verhaal van te maken en eerst heerlijk in de iglo te slapen of te spelen waarna de uitbeelding kwam. Elsa en Johannes hadden bedacht dat je de ijsschotsen achter je kon gebruiken om ze uit het water weer voor je neer te leggen en sprongen zo van de een naar de ander. Demi en Emma bedachten dat ze met touwen de ijsschotsen weer naar elkaar toe konden trekken en zo hun reis konden vervolgen.
De creatieve opdracht luidde; maak een niet bestaand voertuig dat zich zowel over ijs, water, land en sneeuw moet kunnen voortbewegen. Er moeten 2 mensen in passen, bagage mee kunnen, het mag geen motor hebben (de Inuit zijn erg arm) en er moeten 2 honden mee kunnen.
De meeste kinderen gingen direct aan de slag en rommelden in de grote doos met restpapier en –karton. Er werd veel met elkaar gedeeld maar ook flink gewerkt. Een enkeling had even een zetje nodig om op gang te komen. Volgens Felice heb je soms even een plek voor jezelf nodig om tot inspiratie te komen en Coco ontdekte dat je ook gewoon kunt beginnen waardoor je steeds weer op andere ideeën komt. Wietze had een lange pijp aan zijn voertuig gebouwd waar je doorheen moest blazen, je vervolgens op het middendeel moest springen zodat je zonder motor toch vooruit kon komen. Hij vroeg me, tijdens het bouwen, ook nog naar de betekenis van Eskimo, of ik dacht dat het iets anders betekende. Ja, ik dacht te hebben gelezen dat het rauwvleeseter betekende maar…. tijdens het schrijven van de blog wilde ik er toch nog het fijne van weten. Men vermoed dat het afkomstig is uit de Montagnais-taal. In deze taal betekent het “pelsjager op sneeuwschoenen”, een benaming zonder negatieve bijklank.
-
-
Alhoewel Nathan overal rekening mee had gehouden was het voor hem ook moeilijk om concreet te worden en het niet alleen bij een knopje te laten dat, wanneer je erop drukte, er nopjes onder het voertuig tevoorschijn zouden komen zodat hij over het ijs en de sneeuw zou kunnen glijden. Zijn voertuig zat wel heel stevig in elkaar. Ruben had ook knoppen ingebouwd die moesten zorgen voor de ombouw van het voertuig. Hij noemde zijn voertuig Shotgun Clame. Ideeën in echte tastbare vormen omzetten is soms best lastig, helemaal als de lijm niet snel genoeg droogt of de bagagebak toch zwaarder blijkt te zijn dan verwacht. De kinderen werkten met aandacht en ondanks dat niet alle voertuigen af waren konden ze toch met een voldaan gevoel huiswaarts.
In de jongere groep kwamen bij alle vier de kinderen mooie creaties tevoorschijn, allemaal plek voor mensen, bagage en de honden. Johannes had wielen van rubber die ervoor zorgden dat ze op het land als wielen konden fungeren en in het water ervoor zorgden dat het voertuig zou kunnen blijven drijven. Demi had allerlei doosjes als bakken gebruikt voor bagage, de honden en de mensen. Het goed en stevig bevestigen was wat lastig maar met een paar stutjes lukte het aardig.
Vandaag was Mirjam niet aanwezig en viel Bianca voor haar in. Bij de eerste groep voor een aantal al bekend, bij de tweede groep nog niet maar de kinderen waren snel gewend. Namen zijn fictief
