Sjonge wat kunnen de kinderen hard werken zeg. Enthousiast en met een enorme inzet begonnen ze aan de klus. Als echte archeologen of ook wel paleontologen groeven ze een klei landschap af om te kijken of ze nog fossielen konden vinden.
En hoe doe je dat? Wat heb je dan nodig? Het was voor beide groepen best lastig om te bedenken waar een archeoloog nou goed in moet zijn. Maar gelukkig toen iemand eenmaal iets opnoemde kwamen er meer kinderen met suggesties. Zo zie je maar weer dat je soms gewoon maar ergens moet beginnen. Samenwerken, geduld, uithoudingsvermogen en blijven doorzetten. Ook al vind je een hele tijd niets. En hoe voelt het dan als iemand wel al wat vindt en jij niet ondanks dat je net zo hard werkt als de ander? Lukt het je dan ook om nog verder te zoeken? Het was een ware uitdaging voor de kinderen om tot het laatste stukje klei door te ploeteren maar uiteindelijk waren toch alle tanden gevonden. Het werken met de klei doet een beroep op ons tastzintuig, onze huid en daarmee direct op onze eigen fysieke grenzen. De wil wordt gestimuleerd om door te zetten en je kunt ook fysiek ervaren wat dat met je doet. Het was mooi om te zien dat er in beide groepen een tijdlang, tijdens het graven, een enorme rust maar ook enthousiasme heerste. Ook dat is wat werken met je handen kan veroorzaken, rust in het hoofd en levenszin in de handen.
Voor sommige kinderen was het werken met klei op deze manier een verademing, het hoefde even niets te worden terwijl je toch zo met je handen bezig kon zijn. Een aantal merkten op dat er een soort van steentjes in de klei zaten, het koud, nat en ‘vies’ was. Al deze elementen geven ons informatie over hoe we, in dit geval de klei, de dingen om ons heen ervaren. Wat doet dat met je en hoe kun je het zo aanpakken of veranderen dat het goed voelt voor jou?
De ontdekking dat de grote gigantische en angstaanjagende T-rex gewoon een enorme kip was vonden sommige kinderen een verbijsterende mededeling. Ze konden het bijna niet geloven. We kwamen te weten dat dinosauriërs waarschijnlijk helemaal geen reptielen waren omdat zij zich heel anders gedroegen. Zo bleken ze helemaal niet koudbloedig te zijn. ‘Koudbloedig juf, wat is dat?’, vroeg 1 van de kinderen uit de 2degroep. De kinderen overlegden met elkaar wat dat toch kon betekenen en kwamen er uiteindelijk achter hoe dat met warm- en koudbloedig zit.
Met rode wangen en ‘gewapend’ met een haaientand verlieten de kinderen deze bijeenkomst.