Sint Maarten
Ik zie Louise, nadat ik een verhaal over Sint Maarten heb verteld, met de popjes op het seizoentafeltje spelen en het verhaal naspelen. Het paard rijdt voorbij de bedelaar, Sint Maarten stapt af en neemt zijn, van sateprikkers gemaakte, zwaard uit zijn riem en snijdt zijn mantel doormidden. De kinderen hadden ademloos naar het verhaal geluisterd en lijken na afloop weer verder te gaan tot de orde van de dag. Maar nu kon ik het ook echt zien dat dat dus niet het geval is. Ze stak het piepkleine zwaardje weer terug in de riem van Sint Maarten en hij galoppeerde weer op zijn paard door de poort verder.
De kinderen bouwden een kasteel, verbouwden het en herbouwden het daarna nog een aantal keer. Deze ridder mocht er wel in, ook de bedelaar mocht naar binnen maar de prinses mocht wel even buiten wachten vond Sara. We oefenden een aantal Sint Maarten liedjes en de kinderen wilden heel graag weer een parcourtje lopen. Of liever gezegd klimmen. Alexander ‘verveelde’ zich en begon te springen waardoor hij mij op een idee bracht. Ik plakte met tape een grote paddenstoel op de vloer. ‘Wel met stippen’, zei Sara. De stippen werden ook geplakt waarna Alexander prompt al vanzelf van de ene stip naar de andere sprong. Daarbij telde hij hoeveel sprongen hij al gemaakt had. Of ik ook de nummers kon plakken vroeg hij mij. Ik plakte er lustig op los, het ene cijfer iets duidelijker dan de ander maar de kinderen konden de meeste lezen. Na de 11 was het even goed kijken en puzzelen. ‘1 en de 2 = 12 samen’, opperde Louise waarna de 13-14 en 15 ook vrij makkelijk te ‘lezen’ waren. Met z’n allen sprongen ze als kikkers achter elkaar aan over de stippen. Soms even inhalen en dan van de ander te horen krijgen dat dat toch echt niet mag. Bij 1 sprong je in de paddenstoel en bij 15 sprong je uit de paddenstoel. Sara stond het eerst vanaf de zijlijn te bekijken maar kon toch niet achterblijven en ook zij sprong als een kikker op alle stippen.
Namen zijn fictief.