Bukken lukt echt niet als je met je rug tegen de muur staat en met je hielen er ook strak tegenaan! Keer op keer probeerden de kinderen het met als gevolg de meest vreemde capriolen. Het kan namelijk gewoon niet. Je billen krijgen zo geen ruimte om naar achteren te bewegen om je evenwicht te kunnen bewaren en dus val je naar voren. Sommige kinderen gaven niet op en oefenden maar door en merkten dat ze soms een stukje verder kwamen dan de poging daarvoor.
We deden nog meer proefjes met ons eigen lichaam, ‘handig juf want die heb je altijd bij je’, opperde een kind. Ja en we kwamen er ook achter dat je middelvinger en ringvinger in sommige posities niet afzonderlijk van elkaar te bewegen zijn. Dat iedereen een andere longinhoud heeft en een unieke vingerafdruk.
Veel proefjes en onderzoek hebben we gedaan en ja zelfs gezien dat we allemaal een gat in ons hand kunnen ‘toveren’. Bij de röntgenfoto van een hand was toch best lastig te ontdekken welk botje nu gebroken was. ‘Zou een dokter dat nu ook allemaal weten’, vroeg iemand zich hardop af. En wat gebeurt er met je hart als je vanuit rust langdurig gaat bewegen. En waarom doet hij dat eigenlijk? Allemaal vragen die spontaan bij de kinderen boven kwamen als we weer een proefje hadden gedaan.
‘Toch graag weer een creatieve opdracht juf de volgende keer’, kregen we als tip mee. Leuk om te horen dat dit onderdeel voor de meeste kinderen essentieel is om echt een voldaan gevoel te hebben na afloop. ‘Maar het was vandaag ook leuk hoor juf’, kregen we gelukkig als afsluiter mee.