Wauw, wat een goed begin van het nieuwe jaar!!
Totempalen en tipi’s. Er stond een tipi klaar en alle kinderen doken er vrijwel meteen in. De jongens van de oudere groep moesten even schuiven en meten maar het paste, en netjes naast elkaar zittend keken ze elkaar ietwat verwonderd aan. Indianen leefden in Amerika, of nee, daar wonen ze nog steeds. Maar dan niet meer in de tipi of wigwam hoor, gewoon in stenen huizen. En hoe zat het eigenlijk met de taakverdeling binnen een stam. Wie deed wat en welke kwaliteiten moest je dan hebben. Vooral bij de tweede groep hebben we hier bij iedereen even stil gestaan wat ze graag zouden willen zijn binnen een stam.
Er werd hard nagedacht over al deze verschillende functies binnen een stam en in de jongere groep beleefden we veel plezier aan het uitbeelden van gebarentaal. De kinderen deden flink hun best om de toeschouwers duidelijk te maken wat ze wilden zeggen zonder geluid te maken. Alleen de handen werden ingezet als middel om de boodschap over te brengen en soms hadden we daar iets meer bij nodig. Een springgebaar met de hand kan heel veel betekenen maar als je als een kikker gaat zitten en springen wordt het toch gelijk duidelijk.
Ongelooflijk hoe hard alle kinderen ook hebben gewerkt. Wat een doorzettingsvermogen en daadkracht werd er tentoongespreid. Er werd gezaagd, gehamerd en ondanks dat dit niet altijd als vanzelf ging hielden alle kinderen toch vol om hun eigen totempaal helemaal zelf in elkaar te zetten. Je komt er al doende ook achter dat twee losse stukken hout zomaar aan elkaar plakken niet echt stevig is en zo weer los kan komen. ‘Hoe kan ik dat nu het best vastmaken juf?’, werd er een aantal keer gevraagd en door de kinderen uit te dagen zelf oplossingen te bedenken kwamen ze er ook zelf of samen uit. Ook dat je een ander best om hulp kunt vragen en dat het heel leuk, gezellig en fijn blijkt te zijn die ander ook te mogen helpen. Wat hebben ze allemaal ongelooflijk veel geleerd en waanzinnig hard gewerkt. Op de vraag of de kinderen tevreden waren met het resultaat schudde een aantal kinderen hun hoofd. ‘Nou, eigenlijk wel tevreden met hoever het nu is, maar het is nog niet af daarom!’ Aha, dat was een mooie en heldere constatering van een fase waarin je bent beland. Emese en ik waren onder de indruk van de diversiteit en vooral ook van de eigenheid en ideeën die daarna werden omgezet in echte totempalen.
Dit was met recht een vliegende start zo in het nieuwe jaar!
