Dirigent van je eigen leven

‘Wat gaan we doen?’, is steevast de vraag wanneer de kinderen binnen druppelen. De tafels stonden vandaag ook anders opgesteld en de kinderen snuffelen door de ruimte. Tijn heeft een eigengemaakte trommel mee en er komt een zwaar vibrerend geluid uit. Vol trots toont hij hem aan de andere kinderen. ‘Niet met je vingers prikken, anders kan hij scheuren’, waarschuwde hij een aantal kinderen. ‘Dirigent van je eigen leven’, wat betekent dat eigenlijk. ‘En wat is of doet een dirigent?’ Eva wist het treffend te verwoorden. ‘Een dirigent is het stuur van een orkest’. En kun je dat dan ook van je eigen leven zijn? Was de volgende vraag. ‘Ja’, er werd instemmend geknikt, dat je zelf weet wat je wilt en dat ook gaat doen. Ja dat laatste is best een belangrijk onderdeel van het weten en willen. Ook gaan doen!

Demi was vandaag voor het laatst nadat zij vele bijeenkomsten met ons mee deed. We zullen haar kleine grapjes en haar heldere en duidelijke antwoorden en ideeen nog missen. Ze was een uitstekende dirigente die het orkest goed wist te leiden. Naast Noortje kon ze zich helemaal laten gaan en ronddansen tijdens het tekenen op muziek. En Noortje danste in het rond en tekende haar hele vel vol. Ook het dirigeren ging haar goed af en een grote glimlach verscheen op haar gezicht wanneer het orkest op tijd begon en helemaal wanneer het precies op tijd stopte. Echt heel goed gedaan! Voor sommigen was het namelijk heel moeilijk om het orkest te laten doen wat hij/zij bedoelde. Er werd dan toch even geroepen terwijl dat niet de bedoeling was. Job legde uit hoe het zit met een dirigent en orkest, wat de verschillende bewegingen betekenen maar tussen weten en doen zit best een verschil. Daar kwam hij snel achter bij ‘zijn’ orkest. Hij liet zich niet zomaar uit het veld slaan en gaf op geheel eigen wijze vorm aan zijn muziekstuk. Ook Vivian waagde een poging maar merkte op dat het lastiger was dan ze had gedacht.

Voordat we onszelf zouden gaan dirigeren bespraken we vooral met de oudere groep wat muziek voor invloed op je kan hebben. Er lagen kaarten over gevoelens op de mat en Ilse pakte er gelijk een aantal op. ‘Melancholisch is wanneer je terugverlangt naar het verleden’, legde Petra uit. ‘En ik irriteer me weleens aan mensen die eindeloos kwebbelen’, vertelt Ilse met een uitgestreken gezicht. ‘Of ze een zekere persoon in haar gedachten had’, werd er door iemand gevraagd. Daarop glimlachte ze geheimzinnig. De kinderen knikten instemmend op de vraag of ze weleens muziek aanzetten omdat ze zich droevig voelen, eenzaam, ‘of juist heel blij’, vult Eva aan. ‘Voor ieder gevoel een muziekje’, opperde Guus. Ook daar werd weer instemmend op gereageerd.

Tijdens het bewegen op muziek, om met je lijf ook te voelen of er verschil is in muziekstukken, zat Guus nog wat ongemakkelijk op de grond. Hij kon wel duidelijk het verschil zien aan de anderen tijdens het dansen dat er verschillende muziek werd gedraaid. Bij het tekenen op muziek ging hij naast Job helemaal los in de beweging. Guus merkte nu op dat je ook verschil in tekeningen ziet. Welke tekening van de drukke of juiste rustige muziek was. Ook Job gaf letterlijk en figuurlijk een draai aan zijn tekening. Ieder gaf op zijn eigen unieke wijze uitdrukking en vorm aan zijn tekening. Sommigen zagen na afloop een beeld tevoorschijn komen die soms hun gevoel tijdens het tekenen weergaf. Tijn riep verrukt dat hij een echte leeuw in de lijnen tevoorschijn zag komen. Anderen vonden het heel moeilijk om in de chaos van de lijnen een vorm te ontdekken of deze ook gewoon te tekenen. Het doel was uiteraard niet om een waanzinnig mooi werk af te leveren maar om in de beweging, het proces van creeren te komen en dat was bij iedereen goed gelukt.

Ook bij de jongere groep gingen de kinderen heerlijk ‘te keer’ op het papier. Soms in het begin nog wat behouden maar naarmate de Happy muziek langer duurde werden de kinderen toch steeds losser. Thomas had een prachtig boek mee waarbij je alle muziekinstrumenten kon beluisteren. Hij vertelde dat hij van blaasinstrumenten houdt, de fagot, hobo en dwarsfluit en van rustige muziek. Timo schoof aan en vertelde dat hij juist van drukke muziek houdt. Hij was de gehele bijeenkomst in beweging nadat hij in het begin wel even keurend stond te kijken wat de bedoeling was. Soms moesten we even de stopknop zoeken maar het was leuk om te zien dat hij zich zo vrij door de ruimte bewoog vandaag. Kris had het orkest goed en op een speelse manier onder controle. Naarmate hij wat langer kon oefenen ging het steeds beter en stopte het orkest keurig wanneer hij dat aangaf. Sara had in het begin even een klein hobbeltje maar stroomde na een geruststellend praatje met Mirjam heerlijk mee. Ook wist zij heel goed wat een dirigent doet.

Zo waren we vandaag met twee uitersten bezig. De controle houden over het orkest, zodat het een harmonieus geheel wordt. Noodzakelijk als je een mooi concert wilt geven.

En de muziek gebruiken om even helemaal los te komen uit je denken en even lekker in de beweging komen en gewoon je gevoel volgen tijdens het dansen. Heel mooi om te zien dat ‘het je laten gaan’ vaak makkelijker is dan ‘de regie in handen nemen’ en anderen te laten doen wat jij wilt. (zonder dwang uiteraard!)

Namen zijn fictief