BlijMoedig
Blijmoedig vertegenwoordigt voor mij: ondernemen, nieuwsgierig zijn, nieuwe dingen uitproberen, mislukking, blijdschap, overwinningsgevoel, angst, onbezorgdheid, hier&nu, een sterk gevoel van zijn. Deze woorden doen mij vooral sterk denken aan mijn jeugd maar ook aan de periode na mijn middelbare school waarin ik aan het zoeken was naar wat ik wilde en veel gereisd heb en in het buitenland woonde.
Kinderen zijn van nature flexibel en willen vooruit maar soms lukt dat niet meer omdat ze vervelende situaties hebben meegemaakt of omdat ze ziek zijn geweest of dat nog steeds zijn. Ik wil hen graag een helpende hand bieden op een manier waarmee niet alleen zij, maar ook ik, vertrouwd zijn. Het is voor hen doorgaans makkelijker om zich via hun aangeboren creativiteit te uiten dan in woorden. De beelden die ze maken vertellen hun eigen unieke verhaal. Het durven spelen met de materialen die voorhanden zijn en te ontdekken, met vallen en opstaan. Om te leren van je fouten en moeilijke situaties maar zeker ook om hier vooral veel kracht uit te putten en plezier aan te beleven. Door daadwerkelijk in beweging te komen kan je kind ervaren hoe het voelt om de stap te zetten die het nog (steeds) niet durfde te zetten. Of je kind komt erachter dat het nog niet zo eenvoudig is om de boom die het boetseert niet zomaar als vanzelf zijn kruin kan dragen.
Ik kan mij bijzonder BlijMoedig voelen op momenten dat ik mijn eigen angsten heb overwonnen. De angst bijvoorbeeld om mijn oudste zoon voor het eerst op de fiets naar het zwembad te laten fietsen. De angst om het niet goed genoeg te doen wanneer ik anderen wil helpen met iets dat voor mij zo voor de hand ligt. Ik ben blij dat ik mijn eigen aangeboren kwaliteiten kan inzetten in dit prachtige beroep. En ik voel mij iedere keer weer moedig als ik de stap durf te nemen om de angst los te laten en vertrouwen te hebben in wat gaat komen.
Ieder mens bezit een zelf herstellend vermogen, zowel lichamelijk als geestelijk. Bij lichamelijk letsel zijn we ons bewust van de pijn en zullen we doorgaans genoeg rust nemen om te herstellen. Geestelijk letsel zijn we ons soms niet echt bewust of we hebben de neiging om juist hard door te werken of de pijn hiervan te onderdrukken. Dit kan zich dan weer uiten in lichamelijke ongemakken en chronische pijnen. Mijn visie is dat wanneer we met al onze moed onze pijnen bewust durven worden en er met onze aandacht contact mee kunnen maken, je actief meehelpt aan herstel en acceptatie ervan.