Naar buiten, de natuur in, het viel ons op dat de kinderen rustig waren, daardoor een dode vis in het water opmerkten. Deze was later trouwens, op de terugweg, op wonderlijke wijze op het droge beland aan de andere kant van het pad nog wel! En het was een fiks exemplaar met een grote open bek en grote schubben. Dat hadden de kinderen wel gelijk opgemerkt. Thomas wees ons op de kikkerdril wat we zachtjes met een tak naar de oever probeerden te manoeuvreren. Zo konden we de zwarte puntjes, de kikkervisjes in spee, goed bekijken. Sommige waren geen stipjes meer maar waren al een soort van slangetjes geworden meende Kris te zien.
We liepen verder over het pad en vonden schors met heel veel pissebedden. Later vertelde Bianca ons de reden waarom deze kriebeldiertjes pissebedden worden genoemd. Vroeger at men handjes vol pissebedden om van nierweg- of blaaskwalen af te komen. Sommige kinderen, incluis ikzelf, keken haar met afgrijnzen aan. ‘Gatver’, Bas rilde en ging prompt weer verder met zijn kunstwerk van groene dennentakken, die later tot een soort koeienkop werd omgedoopt.
Rosa bouwde een nest van takken en alles wat ze kon vinden om het maar tot een zacht en behaaglijk huisje te bouwen. Ze ging er later zelf even op zitten. Timo wilde van het zachte groen mos een kunstwerkje maken. Probeerde met verschillend materiaal dingen uit maar het zachte mos bleef toch trekken. Titus hielp met de takkenbal maar deze bleek lastiger tot een geheel te maken dan verwacht. Hij voegde zand en water toen om te kijken of het steviger werd. De onderkant wel maar er zakte ook wat in! Noortje was vol concentratie gericht op het maken van een mega stevige bol van zand. Ze testte tussendoor iedere keer even hoe sterk hij werd. Uiteindelijk stampte ze heel hard met haar voet op de bol en keek verrukt op toen bleek dat er werkelijk niets mee gebeurde. Hij bleef er precies zo uitzien als voordat ze erop stampte. Daarna legde ze nog een serie stenen om de rand heen om hem te versieren.
Cato had heel grappig, en toepasselijk, een boom gemaakt van een dikke tak met takken en een paar kastanjes. En toen riep Titus dat hij iets heel bijzonders had gevonden. Het was een kastanje met een worteltje eraan. Wauw, dat is mooi. Verschillende kinderen wilden graag zien hoe dat eruit zag en daarna werd de kastanje weer voorzichtig weer terug in de aarde geduwd. ‘Zo kan hij lekker verder groeien’, stelde Titus vast.
-
-
De jongens uit groep 2 begonnen gelijk met het slepen van grote en het liefst veel te grote takken om een hut te maken. Natuurlijk niet op de grond was het plan maar ergens boven in een boom. Wat jammer nou dat wij al bedacht hadden dat we niet in de bomen zouden klimmen en er dus ook geen boomhut gebouwd kon worden. ‘Kunnen we niet een riddergevecht houden?’ vroeg Nico zich af al zwaaiend met een lange stok. ‘Daar zou ik nou echt eens zin in hebben’, voegde hij er nog aan toe. Ik moet eerlijk zeggen, het stond hem goed die lange rechte stok en zijn idem dito koene houding. Het was even schakelen maar al gauw werden de takken en stokken aangesleept om een hut tegen een boomstam aan te construeren. Dat wilde niet echt lukken, toen maar op de grond. Tim struinde de omgeving af op zoek naar geschikte takken. We ontdekten dat de gevorkte takken heel goed als steunen konden dienen en we zo een goed raamwerk konden fabriceren. Daarover heen werden verschillende takken in verschillende maten gelegd. Flo en Mark waren samen druk bezig om er een geheel van te maken. Tim, Nico en Felix bedachten dat ze wel een insectenhuis konden maken maar ontdekten dat de gaten toch wel erg groot waren. De gevonden slak kon er natuurlijk zo uit glijden ondanks dat het een flinke jongen was. Guus was vooral bezig om de enorm lange takken die hij gevonden had in bedwang te houden en tegen een boomstam aan te zetten. Tjonge wat hield hij dat lang vol en nog wel in zijn eentje. Af en toe liepen Bianca en ik even langs om te vragen of alles naar wens ging. Hij was zo geconcentreerd bezig dat hij ons af en toe gewoon niet hoorde. Hopelijk heeft hij er niet teveel spierpijn aan over gehouden!
Roman was vandaag voor het eerst, vond het heel spannend en keek de zogenaamde kat uit de boom. Toen bleek dat er veel kikkers en ook een verdwaalde pad rondscharrelde op de plek waar we bezig waren kwam hij los. Samen met Rob ‘spaarden’ ze de kikkers in hun handen maar deze waren hen af en toe te snel af en sprongen ze haastig weg tussen het gras.
Landart, kunst in het landschap… grote en kleine kunstwerkjes kwamen tevoorschijn. Ieder kind op haar of zijn eigen manier bezig om de gevonden natuurlijke materialen een andere bestemming te geven. Soms al wat bekend en soms leidend tot verrassingen. 1 ding is zeker, dankzij het prachtige weer hebben de kinderen zich heerlijk kunnen uitleven in de natuur. Voor Titus, Timo en Bas de (voorlopig) laatste keer bij knappe koppies. Wij vonden het heel leuk dat jullie de bijgewoonde bijeenkomsten, samen met de andere kinderen, zoveel kleur hebben gegeven.
namen zijn fictief
