Vorige week hadden we het over de winter. Welke dieren krijgen een dikke warme vacht en kunnen de winter buiten doorbrengen? En welke dieren gaan naar de stal waar het droog en warm is zodat ze het niet te koud krijgen. Deze week was het kerst en een klein beetje winter. De wollen schaapjes, waar de kinderen vorige week zo heerlijk aan gewerkt hadden, waren nu af. Een paar steekjes om de kop op de romp te zetten en een gezichtje te maken. Nog twee knipjes aan de zijkanten van de kop en voilà daar waren de oren ook gelijk!
Tijdens de laatste bijeenkomst van dit jaar was het al een klein beetje kerst in de zaal. De schaapjes lagen op een tapijtje van wol en we maakten zelf onze eigen kerstboom. Verhalen lezen, kerstboom springen en het kasteel van Maria en Jozef werd in elkaar gezet. Vol aandacht luisterden de kinderen naar het verhaal van Eva en haar kerstboom.
Bij het springen op de kerstboom deden we dat natuurlijk niet op een echte boom maar op een boom die ik op de grond had geplakt. Keurend stonden Sara en Alexander te kijken hoe ik de ’takken’ aan de andere kant op de grond vast plakte en daarna de cijfers erin plakte. ‘Ze mogen best een beetje scheef hoor’, verzekerde Sara mij. Ondertussen liep Mila voorzichtig over de randjes van de boom heen. Daarna werd er volop gesprongen, 1 been proberend, 2 benen tegelijk, met een grote sprong en uiteindelijk kruipend. Wat Alexander nu zo leuk vond was dat de cijfers niet achtereen volgend waren maar door elkaar heen. ‘Nu moeten we echt heel hard zoeken hoor’, zei hij met een ernstig gezicht. Het lukte hem aardig maar het springen achter elkaar aan en daarna als haaien over de grond schuiven was ook even heerlijk om te kunnen doen.
Alexander had voor iedereen een traktatie mee. Hij vroeg mij of ik wel wist wat een traktatie was. ‘Dat je iets meeneemt’, verzekerde hij mij. ‘Dat je het geeft aan iemand’, vulde Sara aan. Mila stapte spontaan van haar stoel en deelde haar eigen koekjes met Alexander en Sara. ‘Ja, nu krijg ik ook een traktatie’, glunderde Alexander. Wat een prachtig woord eigenlijk Traktatie. Het heeft een verwachtingsvolle klank en laat je nieuwsgierig zijn naar datgene wat je zult ontvangen. Een mooie kerstgedachte zo tijdens deze laatste bijeenkomst van dit jaar.
Tot slot maakten we nog onze eigen nep kerstboom. Ja, dat moest echt wel even gezegd worden. ‘Dit is een dennenappel juf’, vertrouwde Alexander mij toe en ook Sara leek wat verward door mijn aanduiding van kerstboom voor datgene wat ze in haar hand hield. ‘Maar dit lijkt wel een kerstboom hoor’, probeerde Mila mij te helpen. Ik liet hen een voorbeeld zien waarbij de dennenappel versierd was met stukjes gekleurde bijenwas. ‘Gaan we nu beginnen juf?’ Eerst de stukjes was in de handen opwarmen, dan worden ze vanzelf zacht en kun je ze heel goed plakken. Zo leuk om te zien dat de kinderen zo verwonderd kunnen raken door hun eigen creaties. Helemaal toen de schaapjes tussen de kerstbomen gingen liggen en ze daar, tot de mama’s kwamen, heerlijk lagen te pronken!
Iedereen hele fijne Kerstdagen en een bijzonder prachtig en gezond 2018 gewenst.
Namen zijn fictief