Mindset en Pipi Langkous. ‘Ja, juf wat heeft Pipi nu met deze oventjes te maken’, wordt er gevraagd. Langzaamaan beginnen sommige kinderen zich hardop vragen te stellen. Prachtig als anderen er dan gelijk op reageren en er discussies kunnen ontstaan.
‘Wat is Pipi voor een figuur?’, vragen wij. ‘Echt een beetje een raar kind, ze slaapt met haar voeten op het kussen, ze bindt borstels onder haar voeten en boent zo haar huis, ze woont alleen in een huis met een paard en aapje’, en zo komen er steeds meer antwoorden. ‘En welke eigenschap heeft Pipi, wat kan ze verder goed?’ Dat is best een lastige vraag, waar wil juf heen?
‘Oké, Pipi zit met Tommie en Annika vast op een bergtop en wat doet ze?’, ‘eh, uitstappen en lopen’, wordt er voorzichtig geantwoord. ‘Ja, en wat zou jij doen?’, ‘eh, weet het niet juf, ligt eraan of ik het kan of niet’. ‘Wat doe je als je iets moet doen wat je nog nooit gedaan hebt?’, vraag ik de kinderen. ‘Gewoon proberen, ik kan alles’, wordt er in de eerste groep geantwoord. In de tweede groep ligt dat gedifferentieerder, schoorvoetend gaan er een paar vingers omhoog als ik vraag of je denkt, ‘laat maar lekker zitten’. ‘Wie denkt er gelijk, kom maar op, ik ga het gewoon proberen’, een paar vingers gaan omhoog. ‘Nou echt niet’, roept iemand, ‘dan doe ik het gewoon niet hoor’. De kinderen worden langzaam maar zeker wat losser en bedenken wat zij zelf zouden doen. ‘Ligt er ook aan of ik het leuk zou vinden of niet’, wordt er geantwoord. Ja, dat is ook waar, word je warm van een opdracht en denk je daar kan ik wel wat mee of je bent nieuwsgierig naar de uitkomst.
Mooi om de kinderen vandaag zo op hun eigen manier te zien stoeien met de vraag, ‘wat doe ik eigenlijk?’ Veel werd er ook niet besproken maar velen werden aangezet om te ervaren en ontdekken hoe zij zelf reageren op een probleem of moeilijke opdracht. Denk ik in oplossingen of problemen?
Hard gewerkt is er vooral ook op fysiek vlak want een gaatje in zo’n simpel blikje slaan valt toch echt nog niet mee. Maar hoe groot is de victorie als je je eerste gat in het blik slaat! En daarna natuurlijk het ‘feestmaal’. Hoe opgetogen waren de kinderen dat zij met zoiets als een blikkie hun eigen pannenkoek konden bakken. En voor diegenen die het thuis nog eens willen proberen, meer dan een blikje, spijker en hamer (en wat doorzettingsvermogen) heb je niet nodig.
Doorzetten, geduld hebben, samenwerken, opnieuw proberen en mijn eigen ding maken, waren allemaal dingen die de kinderen zelf benoemden wat ze vandaag geleerd hadden.
Hoe rijk zij wij dat we deze kinderen in ons midden mogen begeleiden.
Ouders DANK JULLIE