Herfst en het licht.
Herfst en het licht, prompt begon Alexander over de maan. ‘Ja, soms is ie weg en soms rond’, Louise kijkt hem aan en er ontstaat een klein gesprekje over wat om wat draait en dat het nu gauw donker wordt in de avond. ‘Als ik wakker word is het ook nog donker’, voegt Sara toe.
Het licht werd daarop ook even getest. En we hebben 2 verschillende lichten in de zaal. Hoe licht wordt het of hoe donker? Ze werden beide meermalen getest maar echt donker werd het niet. De verbanden worden snel gelegd. ‘Buiten is het nog licht en er zijn ramen’, Alexander kijkt me aan met een blik, dat is toch logisch! En ja, hij heeft gelijk, zelfs met de lamellen dicht wordt het niet echt donker binnen. En hoe langer we bezig zijn om het donker te krijgen hoe inventiever de kinderen worden. We belanden met zijn allen onder een dekentje wat niet veel meer donkerte oplevert maar wel iets anders. ‘Het is wel warm’, merkt Louise terecht op. En ook daar praten we even over. Alexander is echter nog steeds op zoek naar donker. ‘De wc, daar is het donker’, hij kijkt me triomfantelijk aan. Ja, dat hebben we weleens eerder gedaan. Dan moet er natuurlijk eerst geplast worden en dan kunnen we eindelijk zien hoe het nou zit met de zon, maan en aarde waar wij op leven. Louise hield het zaklampje heel goed vast. Deze stelde de zon voor en toen gebeurde er iets magisch. Ze konden heel goed aangeven wanneer de zon wel of niet op de maan scheen. Verheugd riepen ze, “ja nu kun je het goed zien”. Een klein beetje en nu een heleboel licht!
We speelden het spel boomgaard waarin we ons best deden om alle vruchten in de mand te verzamelen voordat de raaf alles voor onze neus zou opeten! Gelukkig hadden we heel goede gooitechnieken en haalden we al het fruit binnen. Samen spelen, beurt nemen, beurt wachten, elkaar helpen, kleuren herkennen, tellen kortom op een gezellige en ontspannen manier leren samenwerken.
We keken naar onze schaduw en zagen de schaduw van blaadjes kastanjes en andere noten die uitgespreid op een doek lagen. We ontdekten de verschillende noten en vruchten van de herfst en kraakten er een paar. Louise wilde ook de kastanje kraken maar ontdekte zelf dat de schil taai was i.p.v. hard. Dat ging dus maar moeizaam maar toch kregen we het voor elkaar om de schil eraf te krijgen. Mila was net een eekhoorntje, zij verzamelde alle nootjes netjes bij elkaar en Sara legde de kastanjes om de beurt in een rechte lijn en dan weer in een cirkel. Alexander hielp haar met tellen nadat hij de ‘bloem’ van het lampionplantje voorzichtig had geopend en binnenste buiten had gedraaid. Wat een verwondering en ontdekkingen op zo’n ochtend!
Biedt ruimte, stel een vraag en de kinderen gaan als vanzelf verder met materiaal, vragen en ontdekkingen. De slak kwam als insect, of nee kruipbeestje en eten voor vogels voorbij. Die hebben we dan ook naar eigen fantasie gemaakt met een kastanje als huis. En er verschenen nog meer slakken met andere prachtige huisjes op de rug. Het blijft voor mij een feestje om de kinderen dan zo heerlijk bezig te zien en verwonderd te raken over hun eigen creatie. Soms komt er ook een fantastische zelfverzekerdheid bij kijken ‘Kijk juf, dat heb ik echt goed gedaan hè’, zegt Sara bij haar tweede creatie en ook Mila was bijzonder in haar nopjes met haar slak, ‘daar zal mama echt heel blij mee zijn’!
Namen zijn fictief