Wauw, het leek veel langer dan 3 maanden geleden maar toch ook weer zo vertrouwd om afgelopen zaterdag de vallende sterren te starten met 2 volle groepen. Veel bekende gezichten maar ook weer nieuwe wat bij beide groepen een mooie mix gaf en een ontspannen en enthousiaste sfeer. Ook Mirjam en ik hadden er zin in en kijken terug op een mooie start van het seizoen.
Ja, en zijn vallende sterren dan wel echte sterren? En wat is het verschil tussen een planeet en een ster want ook de aarde heeft een hete lavakern. De kinderen zochten in boeken, groeven in hun hersenen of riepen spontaan antwoorden. Elsa vertelde dat er bij vallende sterren eigenlijk een soort van stofdeeltjes door de dampkring gaan en ze vertelde ook dat ze bij de sterrenwacht was geweest en daar had gevoeld dat Pluto de lichtste planeet was! Tijn had een boek mee dat hij van zijn verjaardag had gekregen en liet dit trots zien en vroeg anderen of ze ook iets wilden weten wat onder de flapjes stond. ‘Pluto’ staat het meest ver van de aarde’, wist hij te vertellen. Demi had wel eens gehoord van een planeet waar je om de dag jarig kon zijn maar hoe het 
precies zat en hoe deze ook alweer heette wist ze niet meer. En waar blijft de zon in de nacht? Staan de sterren overdag ook aan de hemel? Felicia vertelde dat de sterren er overdag wel zijn maar de zon veel sterker schijnt zodat je ze niet kunt zien. Een paar kinderen stonden op en demonstreerden hoe het met de dag en nacht zat. De een was de zon de ander de aarde en zo wist Demi te vertellen dat de aarde ook om haar as draait. We deden proefjes met de handen om de wrijving van de stenen (vallende sterren) door de dampkring na te bootsen en aan onze handen te ervaren dat het dan heet wordt. Zo heet dat de steen verbrand en wij deze als een vallende ster kunnen zien aan de hemel. De kinderen mochten vuurstenen tegen elkaar aan slaan, of liever gezegd langs elkaar heen laten botsen en zo konden we er heel kleine vonkjes vanaf zien komen. Zo klein dat je je handen er echt niet aan zou kunnen branden waar een aantal kinderen toch een beetje aan twijfelden.
Bij de tweede groep werd er ook veel gesproken aan de hand van foto’s uit boeken. Bas en Felice hadden het over het noorderlicht, dat je dat in de ruimte veel mooier kan zien. Maarja, daar kun je niet zo makkelijk naartoe. Er werd ook gespeculeerd met de grootte van de planeten en of het er warm of koud zou zijn. Was Venus nu warm of juist koud en die ringen om Saturnus zijn eigenlijk geen ringen maar een hele laag stofdeeltjes die om de planeet heen cirkelen wisten zowel Nienke als Felice. Nienke had de telescoop van haar broer mee gepikt en ze 
vertelde dat je nu niet veel kon zien en het nogal zwart was waarop Nathan opperde dat dat misschien door de dop zou kunnen komen! En ook hier deden we de proefjes met handen en vuurstenen en kon je bij Mirjam onder de deken kruipen om met een lampje in een boek de sterrenbeelden aan de hemel als glow in the dark te zoeken. Het zag er erg spannend uit helemaal wanneer er vanonder die deken van allerlei kreten te horen waren.
Als afsluiting kregen de kinderen opdracht om hun eigen sterrenhemel te schilderen. Ze mochten het hele vel vullen met alle kleuren waarvan zij dachten of vonden dat die in het heelal te vinden zouden zijn. Mooi om te zien hoe verschillend de kinderen met de opdracht omgaan. Voor sommigen ging dit als vanzelf, vloeiend en voor een ander was het zoeken naar hoe het blad te vullen maar het lukte ze uiteindelijk allemaal. Daarna werd de opdracht best wat spannend want nu mochten ze met zwart of donkerblauw de nachtelijke hemel schilderen waarbij het de bedoeling was om de sterren, planeten en andere hemellichamen uit te sparen.
Vivian gaf aan dat ze het inderdaad wel heel spannend vond om haar mooi geschilderde kleuren weer over te schilderen maar ze deed het, maakte een mooi begin en werkte langzaamaan verder. En het werd Tijn te veel toen de verf niet wilde wat hij in gedachte had. Ondanks de bewonderende blikken en bemoedigende woorden van Lars, die naast hem zat, wilde hij niet verder. Ook deze situaties horen bij Knappe Koppies, leren omgaan met je eigen beperkingen maar bovenal oefenen in doorzetten ook al wordt het niet zoals het in je hoofd zat. En oefenen doen we iedere keer weer, ook wij!
Namen zijn fictief