De kinderen voelden zich als vissen in de zee toen ze binnen kwamen. Ze schoven op hun buik over de vloer van de zaal. Zo, die ook weer schoon! Leuk om te zien dat ze zo langzaam aan heel vertrouwd raken met elkaar en ze elkaar in hun spel aansteken en stimuleren. Jade was een zeemeermin geworden en Alexander een grote vis. Hoe anders zijn die van elkaar?
Bij het kiezen van de thema’s is het soms moeilijk in te schatten wat de kinderen ervan oppikken. Vooral thema’s die toch wat minder tot de verbeelding spreken zoals dino’s of insecten. Maar iedere keer gedurende de ochtend kwam het thema anders zijn naar voren. Ook tijdens het prikken en knippen. De prikkers waren allemaal hetzelfde maar de een was wat langer dan de ander of ze hadden een andere kleur. Dat was ook zo bij de scharen en prikmatjes en uiteindelijk ook bij de transparanten van Elmer. Hetzelfde gemaakt maar toch waren ze allemaal weer anders!
‘Net als wij!’, riep Louise opgetogen. We benoemden de overeenkomsten en daarmee ook de verschillen tussen elkaar. We lazen het boek, ‘Gekke buren’, waarin Kaat een keurige kleine dame is die een net en opgeruim
d huis heeft en haar landje goed bewerkt om straks in de winter ook genoeg eten te hebben. En ze is ook een beetje krenterig! De kinderen keken me wat verbaasd aan, ‘dat is als je aan niemand iets wilt geven, alles voor jezelf houdt’. Jade vertelt dat ze wel eens iets met haar zus deelt. Dan komt Bram naast Kaat wonen en timmert even snel een hut in elkaar waarna hij volop van het leven geniet met schommelen, vissen en Kaat cadeautjes geven. Totdat zijn hut door een enorme storm wordt weg geblazen en hij geen thuis meer heeft. Kaat schiet hem dan gelukkig wel te hulp en zonder dat ze er erg in heeft maken ze samen een heerlijke hamersoep. Zo eindigt de stroeve kennismaking in een gezellig etentje.
Op de vraag of de kinderen een vriend of vriendinnetje hebben werd wisselend geantwoord. Stan had er wel 4, zowel jongens als meisjes. ‘En zijn zij anders dan jij?’, ‘ja, Jurre heeft een andere jas’. Zowel Louise als Alexander noemden hun broer en zus als vriend en Jade heeft een vriendinne-zus en een echte vriendin.
Na de pauze lazen we het boekje van Elmer, de gekleurde olifant. Tijdens het leze
n zien we dat Elmer er echt anders uitziet dan de andere olifanten. Dat hij van grapjes houdt en de andere olifanten dan ook flink voor de gek houdt en hen laat schrikken. ‘De andere olifanten zijn allemaal grijs’, ziet Louise. ‘En dat zal Elmer zijn, hij is blauw’, zegt Stan en kijkt nauwkeurig naar de tekening. Hij ziet ook dat alleen deze olifant op 2 poten staat en dan ziet Jade nog een verschil. ‘Hij heeft zijn ogen open’, de kinderen kijken goed en kunnen ook benoemen wat ze zien. Dan schuift Alexander van zijn stoel en gaat verder met waar bij voor de pauze mee begonnen was. Hij is een auto, hij broemt, rent naar een hoek van de zaal en vraagt mij hoe hij kan starten. ‘Door te broemen?’, vraag ik hem. Waarop hij een luid gebroem laat horen en hij er vandoor spurt naar de andere hoek van de zaal. Uit zichzelf zo in de beweging. Doorgaans heeft hij wat tijd nodig om op gang te komen maar vandaag zat de beweging er goed in. Terwijl de een zijn grove motoriek stimuleert, oefenen de anderen hun fijne motoriek met prikken, knippen, lijmen en plakken. Het resultaat een goed ronkende en soepel bewegende auto en prachtige Elmer transparanten op het raam.