We hadden zaterdag een vol programma met allerlei proefjes die te maken hadden met het weer. Wind, tornado’s, wolken, en de regenboog. Je hebt windhozen, een briesje, stevige wind en lentewind. We kennen stortbuien, miezerregen of de regen komt met bakken uit de lucht. Donderwolken, schapenwolken en een dicht wolkendek. We hadden zoveel proefjes te doen, die soms iets meer tijd nodig hadden om helemaal goed uitgevoerd te worden, dat we ze niet allemaal hebben gedaan. Zo blijft er voor een volgende keer nog meer te ontdekken.
De kinderen kwamen nieuwsgierig de zaal binnen. Er stonden flessen en potten op tafel. Er lagen ballonnen en plastic zakjes. Later kwam daar heet water bij, dienbladen en een hoop doekjes. Het eerste groepje was klein en zodoende konden de kinderen ook goed bij elkaars proefjes kijken hoe het ging. Als eerste ontdekten we hoe het zit met warme en koude lucht en hoge en lage druk. Een fles met smalle hals vullen met een paar cm. heet water. De kinderen legden een gekookt, gepeld ei op de opening en bleven toen gebiologeerd naar het ei kijken want daar moest iets mee gebeuren vermoedden ze. Er werd geroepen dat ie gelanceerd zou worden maar Alicia had een vermoeden dat hij juist in de fles gezogen zou worden. Nu eerst nog koude natte doeken om de fles heen wikkelen. Demi en Alicia bleven rustig afwachten totdat Demi uitriep, ‘kijk, hij gaat naar binnen’. En ja hoor, het ei verdween in de opening. Bij Tijn en Titus duurde het iets langer maar bij hen zakte het ei ook naar beneden. Tijn en Titus sprongen beiden in de rondte. ‘Van overwinning’, riep Titus. Inmiddels hadden en Alicia en Demi de doeken weer verwijderd en prompt werd het ei weer langzaam omhoog geduwd. De grote vraag was natuurlijk, ‘wat gebeurt hier nu’. ‘De lucht wordt warm en groot denk ik’, zei Alicia. Ook Tijn kwam tot eenzelfde conclusie!
In de tweede groep lukte het de kinderen ook om het ei in de fles te laten verdwijnen. Johannes had de truc al eens gedaan of gezien maar dan met lucifers i.p.v. met een laagje heet water. Er waren meer kinderen die het proefje weleens gezien hadden maar zelf uitproberen is natuurlijk veel leuker. We gingen verder met de wind. Ilse vertelde van de alles vernietigende wervelstorm, Vivian vertelde over warme en koude lucht die in botsing komt boven zee en Nienke en Eva overlegden wat het verschil tussen een orkaan en tornado was. Er was veel interactie en overleg, ook over dingen die niets met het weer te maken hadden maar wel met Sinterklaas. Of er lootjes getrokken waren, of je je schoen mocht zetten en welke surprise je zou maken. Ook daar is ruimte voor tussen de bedrijven door. Het proefje met de draaistoel was als een wervelstorm om te voelen hoe je wordt rondgeslingerd. Allemaal 1 x anders kwamen we daar nooit meer van los. Ze hielden goed van elkaar in de gaten of iemand niet per ongeluk nog een keer ging. Daarna werd de stoel resoluut weg gezet. Een storm in een glas water deden we bij de gootsteen in het keukentje. Met z’n allen om de wasbak dringen en elkaar wat ruimte gunnen is soms best lastig als je er eigenlijk met je neus bovenop wilt zitten. Er ontstond een draaikolk in de fles die op de kop gehouden werd. Een kleine slinger aan de fles is al genoeg, ‘ja, want dan gaat het ronddraaien en in het midden is het stil, net als bij een orkaan’, wist Sjakie me te vertellen toen alle kinderen reeds weer in de zaal waren verdwenen. Hij vertelde het aan tafel nogmaals en de anderen knikten. ‘En aan de buitenrand stormt het dan heel hard’, vulde Eva aan.
Wolken maken leek Sjakie onmogelijk, ook Johannes keek met ongelovige ogen naar me op. Toch lukte het de kinderen allemaal om in tweetallen de wolken in het glazen potje te laten ontstaan. Ook Tijn en Titus waren opgetogen toen de wolken uit hun potje omhoog vlogen. ‘Dat komt door de ijsklontjes op het deksel’, vertelde Ilse tussen neus en lippen door terwijl ze haar potje goed in de gaten hield. ‘Ja, en het hete water onderin het potje’, vulde Vivian aan. ‘Maar waar zou het spuitje haarlak dan voor zijn?’ vroeg Nienke zich af. In de tweede groep hadden de kinderen het ook druk met het verzamelen van de ijsklontjes na afloop van het proefje.
Ook ballonnen blijven een leuk en interessant speelobject. De kinderen wisten er van alles mee te doen en merkten ook op dat hij aan je kleding blijft plakken na wrijving of dat je haren rechtop gaan staan.
Als laatste ontdekten we hoe de regenboog kan ontstaan. Iets met breken van het licht. Bij een prisma zie je dat ook en dat het licht dus uit kleuren bestaat. ‘Ja, en sommige zien we nog niet eens he’, vertelde Ilse. De kinderen maakten een tol waarop ze de kleuren van de regenboog in lichte tint schilderden. Dat is voor een aantal al een hele klus, kijken en namaken. Zo konden we wel testen of het echt belangrijk was dat de kleuren in de ‘juiste’ volgorde op het tolletjes stonden. Conclusie was van niet als ze er maar op staan. Wanneer je de tol snel laat ronddraaien zie je witte vlekken op het oppervlak verschijnen, daar ‘verdwijnen’ de kleuren een beetje. Sommige kinderen vonden het lastig om te zien maar bij doorvragen dachten ze dat de hele tol wit zou worden. Al met al een kleurrijke en dynamische bijeenkomst.
Namen zijn fictief